ဘ၀ဟူေသာအိမ္

အသက္ႀကီးရင့္ၿပီ ျဖစ္တဲ့ လက္သမားဆရာႀကီးဟာ သူ႔အလုပ္ကေန ရပ္နားဖုိ႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေဆာက္တဲ့ အလုပ္ကေန ရပ္နားၿပီး
သူ႔မိန္းမနဲ႔အတူ မိသားစုဘ၀ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ျဖတ္သန္းေတာ့မယ့္အေၾကာင္း သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ရွင္ကို အေၾကာင္းၾကားလုိက္တယ္။
အပတ္စဥ္ ၀င္ေငြရေနတဲ့ ဒီအလုပ္ကို သူ ႏွေျမာေပမယ့္ သူ နားခ်င္ၿပီ။ နားကို
နားေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္တယ္။

အလုပ္ရွင္ဟာ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ဆံုး႐ႈံးရမွာကို အရမ္းႏွေျမာေနတယ္။ သူ႔ဆီကေနအလုပ္ထြက္သြားတာကိုလည္း သူ မလိုလားဘူး။ အရမ္းလည္း ၀မ္းနည္းမိတယ္။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အိမ္တစ္လံုးေတာ့ ေဆာက္ေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး ဆြဲထားလိုက္တယ္။

အလုပ္ရွင္က ေတာင္းဆိုေနေတာ့ သူ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရေပမယ့္သူ႔ရဲ႕ စိတ္မပါလွတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက အေတာ္ေလးကို သိသာေနတယ္။ သူနားခ်င္တာ မနားရေတာ့ အလုပ္ရွင္အေပၚမွာလည္း ၿငိဳျငင္မိေနတယ္။ ခါတိုင္း အႏုစိတ္ၿပီး တိတိက်က် လုပ္တတ္သမွ် အခုေတာ့ အိမ္တစ္လံုး ျမန္ျမန္ၿပီးဖုိ႔ ဆိုတာပဲ အေတြးက ရွိတယ္။ သူနားခ်င္ၿပီ။ ဒီအလုပ္ၿပီးရင္ သူ႔အလုပ္ရွင္က ေပးနားမယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္ ၿပီးရမယ္ေပါ႔။ သူ႔ဘ၀ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈမွာ ဒါသူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး လက္ရာ ျဖစ္က်န္ေနမယ္ဆိုတာကို သူ လံုးလံုး
သတိမရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။


လက္သမားဆရာႀကီးဟာ သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအိမ္ေလးကို ေဆာက္လုိ႔ ၿပီးသြားေတာ့
အလုပ္ရွင္ဟာ အိမ္ကို လာစစ္ေဆးပါေရာ။ အေသအခ်ာ စစ္ေဆးၿပီး အလုပ္ရွင္ဟာ
အိမ္တံခါးကို ပိတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ တံခါးေသာ့ကို လက္သမားႀကီးရဲ႕ လက္ထဲ
ထည့္လိုက္ၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

"ဒီေန႔ကေန စၿပီး ဒါ ဆရာႀကီးရဲ႕ အိမ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါ က်ေနာ္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ပါ။"

ဒီစကားလည္း ၾကားလုိက္ေရာ လက္သမားဆရာႀကီး ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ တကယ္လို႔ သူ ေဆာက္ေနတဲ့ အိမ္ဟာ သူ႔ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ ဆိုတာသိခဲ့ရင္ သူ ဒီလို လုပ္ပါ႔မလား။ ဒီေလာက္ ပစၥလက္ခတ္ေဆာက္ပါ႔မလား။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြကို က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တုိင္ တည္ေဆာက္ေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ တခါတခါ က်ေနာ္တို႔ စြမ္းအား ရွိသေလာက္ ဒီေဆာက္လုပ္ေရးမွာ ထုတ္မသံုးျဖစ္ဘူးေနာ္။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္မွာ ေနရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္တို႔ အႀကီးအက်ယ္ ျပာယာခတ္ကုန္တယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခြင့္ ရွိရင္ေတာ့ အရင္ကထက္ ထူးထူးျခားျခား လုပ္မိၾကမယ္ထင္တယ္။

တကယ္တမ္းေကာ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ျပန္သြားလို႔ ရပါ႔မလား။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ဘ၀ကို ပံုေဖာ္ေနတဲ့ လက္သမားဆရာေတြပါ။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် သံ႐ိုက္ၾကတယ္၊ နံရံကို တည့္မတ္ၾကတယ္၊ အမိုးမိုးေနၾကတယ္။ ဒီေန႔ လုပ္လိုက္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အျပဳအမူ၊ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားဟာ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္တုိ႔ေနဖို႔
အိမ္အတြက္ ကုန္ၾကမ္းေတြပါ။ အေထာက္အပံ့ေတြပါ။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ဉာဏ္ပညာ ရွိရွိနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ၾကပါစို႔လား။

FW mail ကတဆင့္ဖတ္ရတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ အသိတရားေတြရေစဖို ့ သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။